Over Jo & Hilde

In 1988 kochten wij, Jo en Hilde, ‘perrongeluk’ het oude stationsgebouw van het dorpje Racour. Nooit hadden we toen kunnen vermoeden dat Station Racour ons zou omarmen en inspireren voor een unieke treinreis waar we vandaag nog steeds van genieten en die nog steeds voortduurt.

We waren toen onwetend en nauwelijks 25 jaar jong, en het stationsgebouw was vervallen en de immense station site met de oude sporen was overwoekerd door de natuur.

Eenmaal we in het stationsgebouw woonden, beseften we al snel dat een stationsgebouw iets bijzonders is, een plek waar reizigers, ‘passanten’, komen en gaan.

We begonnen met het zoeken naar de originele plannen in het archief van de NMBS te Namen en startten vervolgens met de restauratie van het gebouw. We hebben het ook laten klasseren als monument door erfgoed. Maar we wilden niet alleen het gebouw restaureren, ook de spirit en de filosofie van het station wilden we nieuw leven inblazen, zodat er weer mensen met valiezen op het perron aankomen en vertrekken.

Met ons tweetjes, als een ‘tandem’ op het juiste spoor, zijn we vandaag heel trots dat Station Racour weer leeft en een unieke vakantiebelevenis biedt voor jong en oud. Als gastheer en gastvrouw genieten we er elke dag van om onze ‘passanten’ te mogen ontvangen en doen we er alles aan om elke gast in de watten te leggen.

Zo ervaren onze ‘passanten’ wat ‘perrongeluk’ werkelijk betekent. Ja, dat is geluk op het perron van Station Racour.

U bent van harte ‘bienvenue’ op ons perron!

Historiek Station Racour

In 1907 werd door de Belgische Staat het station van Racour gebouwd langs spoorlijn 147 (Landen–Tamines). Het station werd opgetrokken in de Belgische tricolor met zwarte, gele en rode bakstenen. Bijzonder hierbij is dat het gebouw zich bevindt op Vlaams grondgebied te Landen, hoewel de halte fungeerde als het station van het dorpje Racour in Wallonië. De taalgrens loopt dan ook door de tuin van Station Racour.

Het stationsgebouw behoort tot de typische stationsarchitectuur van de jaren 1900 en bestaat uit drie delen. In het midden staat een hoog woonhuis met twee bouwlagen, dat werd bewoond door ‘la garde-barrière’, de dame die de slagbomen van de overweg manueel opende. Naast het hoofdgebouw bevinden zich aan elke zijde lage vleugels die dienst deden als wachtzalen, loketten, wasplaats, toiletten, lampisterie en magazijn.

Toen de spoorlijn 147 Landen-Tamines buiten gebruik werd gesteld, verkocht de Belgische Staat het stationsgebouw. Sinds 1988 werd het station gerestaureerd door zijn huidige bewoners, Jo en Hilde, en in 2001 werd het geklasseerd als een beschermd monument.

Dankzij de recente aanleg van het fietsnetwerk RAVeL in Wallonië op de voormalige spoorwegbedding, kunnen vandaag weer fietsers en wandelaars ‘passeren’ op lijn 147 en genieten van de Racourhalte, destijds ook ‘Landen-Sud’ genoemd.